Είναι συνηθισμένη σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Σε ορισμένες μάλιστα περιοχές έχει πάρει τη μορφή επιδημίας, ίσως επειδή για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παρελθόν επικράτησε η άποψη ότι, η καλιούχος λίπανση της ελιάς δεν είναι αναγκαία, κάτι το οποίο είναι λανθασμένο. Ο λόγος είναι διότι το κάλιο συμβάλλει καθοριστικά στην αύξηση της παραγωγής, του βάρους και του μεγέθους του καρπού, της ανθεκτικότητας των δένδρων σε καταστάσεις αβιοτικών καταπονήσεων (ξηρασία, ψύχος), στην αύξηση της περιεκτικότητας του καρπού σε ελαιόλαδο, καθώς και στην ποιότητα του ελαιόλαδου όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη δημοσίευσή μας.
Επιπλέον, η τροφοπενία παρουσιάζεται στα φύλλα της βάσης του φυτού, παίρνοντας ένα μπρούτζινο χρώμα, και ξηραίνεται σε προχωρημένη κατάσταση. Η προσβολή ξεκινάει από τη βάση, αλλά φτάνει μέχρι τη κορυφή του δέντρου. Στους κλάδους με έντονα συμπτώματα τροφοπενίας καλίου η βλάστηση είναι πτωχή, παρατηρούμε μικροφυλλία, φυλλόπτωση και ξήρανση μικρότερων ή μεγαλύτερων κλαδίσκων, ανάλογα με την ένσταση της ασθένειας.
Μπορούμε να διορθώσουμε την τροφοπενία καλίου με την προσθήκη καλής ποιότητας 1.0 – 1.5 kg νιτρικού/θεϊκού καλίου (13-0-46) ανά δένδρο μέσου μεγέθους στην αρχή του χειμώνα. Η ποσότητα αυτή αυξομειώνεται ανάλογα με το μέγεθος των δένδρων.
Είναι συνηθισμένη σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Η κορυφή των φύλλων έχει κιτρινοπράσινο μεταχρωματισμό, που ξεχωρίζει από τον κανονικό πράσινο χρωματισμό του υπόλοιπου φύλλου. Σε ορισμένα φύλλα παρατηρούμε ξήρανση της κορυφής. Επίσης, σε δέντρα με έντονα προβλήματα κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου έχουμε πτώση των φύλλων. Την άνοιξη η βλάστηση καθυστερεί και ο ακραίος οφθαλμός πολλών βλαστών νεκρώνεται, οπότε εκπτύσσονται διαδοχικά πλάγιοι, με αποτέλεσμα οι κορυφές να παίρνουν την όψη σκούπας. Επίσης, το βόριο στην καλλιέργεια ελιάς επηρεάζει την ανάπτυξη μεριστωμάτων και κατ’ επέκτασιν τη βλάστηση, ενώ είναι σημαντικός παράγοντας για τη διαφοροποίηση οφθαλμών σε ανθοφόρους και έχει άμεση επίδραση στη γονιμότητα της γύρης, με αποτέλεσμα τη βελτίωση της καρπόδεσης, ενώ επίσης αυξάνει την παραγωγή και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του καρπού και του ελαιόλαδου.
Για τη διόρθωση της πάθησης προσθέτουμε στο έδαφος το χειμώνα 300 – 500 gr βόρακα ή άλλης μορφής βορίου, σε δοσολογία ανάλογα τον κατασκευαστή του προϊόντος. Επίσης, στη βασική λίπανση πρέπει να χρησιμοποιούμε λιπάσματα που να εμπεριέχουν βόριο, όπως 20-7-10+3MgO+0.3B ή παρεμφερή. Σε δένδρα μικρής ηλικίας πραγματοποιούμε ανάλογη μείωση της δόσης. Αποτελεσματική είναι η εφαρμογή βορίου νωρίς την άνοιξη με υψηλής ποιότητας βόριο (αιθανολαμίνης 11% ή περισσότερο) σε δοσολογία 300-400 ml/στρέμμα.
Γιάννης Διβανές
Γεωπόνος MSc
i-CON.SHARE
