Το έδαφος, όπως είπαμε και παραπάνω, δεν παίζει καθοριστικό ρόλο, αλλά πρέπει να είναι καλά κατεργασμένο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να μεγαλώσει το σκόρδο σε συνεκτικό έδαφος, οπότε το «κεφάλι» χοντραίνει ακανόνιστα και παραμορφώνεται.
Στην περίπτωση που πρέπει τα σκόρδα να καλλιεργηθούν σε αργιλώδες και βαθύ έδαφος, μόλις φυτρώσουν τα φυτά θα πρέπει να αποκαλυφτούν ελαφρώς οι βολβοί, ώστε να υποβοηθηθεί η ανάπτυξή τους.
Κατά την προετοιμασία του εδάφους καλό είναι να μη γίνεται εφαρμογή κοπριάς, διότι υπάρχει πιθανότητα να προκληθούν σήψεις. Αντί κοπριάς μπορεί να ενσωματωθεί κατά την κατεργασία του εδάφους σύνθετο λίπασμα που περιέχει φώσφορο και κυρίως κάλιο.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, το σκόρδο την παίρνει από το θείο που υπάρχει στο έδαφος. Έτσι, αν θέλουμε τα σκόρδα μας να έχουν έντονη μυρωδιά, δε θα πρέπει να ξεχάσουμε να ενσωματώσουμε και λίγο θειάφι ή να το χορηγήσουμε με τη μορφή λιπάσματος, όπως το θειικό κάλιο, το θειικό αμμώνιο, κ.ά.
Οι βραγιές που θα φιλοξενήσουν την καλλιέργεια του σκόρδου, πρέπει να έχουν μεσημβρινό προσανατολισμό και με μια ελαφρά κλίση, ώστε το περίσσιο νερό της άρδευσης να απομακρύνεται, διότι η μόνιμη υγρασία προκαλεί πολλές ζημιές στην καλλιέργεια.
Καλύτερη ποιότητα σκόρδων μπορούμε να πάρουμε αν η καλλιέργειά του ακολουθήσει μια άλλη σκαλιστική καλλιέργεια που δέχθηκε μεγάλες ποσότητες λίπανσης. Ωστόσο, μπορεί να συγκαλλιεργηθεί και με τα μαρούλια, τα λάχανα, το σπανάκι και τα ραπανάκια.
Στο καλά θρυμματισμένο έδαφος χαράσσονται οι γραμμές φύτευσης σε απόσταση 30-40 εκατοστά η μία από την άλλη, ενώ πάνω στις γραμμές φύτευσης οι σκελίδες του σκόρδου τοποθετούνται σε απόσταση 15 εκατοστών περίπου μεταξύ τους. Έτσι, για κάθε καλλιεργούμενο τετραγωνικό μέτρο θα χρειαστούν 100 περίπου σκελίδες σκόρδου.
Οι σκελίδες τοποθετούνται εύκολα στο έδαφος με μόνη την πίεση του χεριού, διότι το βάθος φύτευσης δεν πρέπει να ξεπερνά τα 3-4 εκατοστά. Με άλλα λόγια, τα βολβίδια του σκόρδου – σκελίδες, τοποθετούνται με τη μύτη προς τα πάνω και ίσα – ίσα να σκεπαστούν από το χώμα.
Η επιλογή των σκελίδων γίνεται με οπτικά κριτήρια. Δηλαδή καλοσχηματισμένα και μεγάλα βολβίδια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να δημιουργήσουν φυτά υγιή και παραγωγικά.
Το σκόρδο είναι μια από τις ελάχιστες λαχανοκομικές καλλιέργειες που δεν απαιτούν καθόλου σχεδόν νερό για να αναπτυχθούν. Το νερό παρέχεται μόνο στις περιπτώσεις που σπανίζουν οι βροχές. Στην πραγματικότητα, το πότισμα μειώνει την ικανότητα διατήρησης του προϊόντος και, για το λόγο αυτό, πρέπει να σταματάει οποιαδήποτε άρδευση ένα μήνα πριν από τη συγκομιδή.
Η ζιζανιοκτονία, είναι μια πολύ σπουδαία και απαραίτητη εργασία για τη καλλιέργεια, η οποία πρέπει να γίνεται με το χέρι για να μην τραυματίζονται οι βολβοί του σκόρδου. Ένα προσεκτικό σκάλισμα εμποδίζει το σχηματισμό κρούστας, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζεται η σωστή υγρασία και ο καλός αερισμός του εδάφους.
Το «κεφάλι» του σκόρδου σχηματίζεται περίπου 6-8 μήνες μετά τη φύτευση. Το κύριο χαρακτηριστικό της ωρίμανσης που πλησιάζει είναι το κιτρίνισμα των άκρων των φύλλων. Όταν το κιτρίνισμα των φύλλων ολοκληρωθεί, τότε μπορούμε να πούμε ότι τα σκόρδα είναι έτοιμα για εξαγωγή.
Η πρώτη φάση περιλαμβάνει το τράβηγμα του στελέχους του φυτού ώστε να αποσπαστεί από το χώμα, ενώ η δεύτερη φάση περιλαμβάνει τη μερική ξήρανση των βολβών, η οποία επιτυγχάνεται με την παραμονή των βολβών πάνω σε σκιερό έδαφος ή καλύτερα σε ένα καλά αεριζόμενο, σκιερό και ξερό μέρος. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «ξερίζωμα» των βολβών πρέπει να γίνεται σε ζεστές και ξηρές ημέρες για επιτάχυνση της ξήρανσής τους.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε τις διάφορες πεποιθήσεις των ερασιτεχνών κηπουρών για τη γρήγορη και αποτελεσματική ωρίμανση των βολβών . Είναι το κλασικό πάτημα των φύλλων του σκόρδου στο ύψος του λαιμού (εδάφους). Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι καθυστερημένη και κακή ωρίμανση με κίνδυνο την πρωτογενή προσβολή των βολβών από μύκητες του εδάφους ή άλλους αερόφερτους παθογόνους οργανισμούς, οι οποίοι προξενούν σήψεις, τόσο στον αγρό όσο και αργότερα κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης.
Πηγή: gardenguide.gr
