Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μυκητολογικές ασθένειες των μηλοειδών και η πιο σημαντική του εναέριου τμήματος των δένδρων αυτών. Προκαλεί την καταστροφή της ετήσιας παραγωγής, αυξάνει κατακόρυφα το κόστος και μειώνει την παραγωγή.
Τα δένδρα εξασθενούν λόγω της μείωσης της φωτοσυνθετικής επιφάνειας αποτέλεσμα της κηλίδωσης των φύλλων και της αποφύλλωσης. Η ωρίμανση του ξύλου και η δημιουργία των ανθικών καταβολών δυσχεραίνεται για το επόμενο έτος, ενώ αυξάνεται και η ευαισθησία στους παγετούς.
Η εμφάνιση της ασθένειας ευνοείται από:
1) Τις κλιματικές συνθήκες που επέτρεψαν τη πλούσια παραγωγή, γρήγορη ωρίμανση και εκτόξευση άφθονων πρωτογενών μολυσμάτων στον οπωρώνα. Ευνοϊκές συνθήκες είναι ένας σχετικά ήπιος και βροχερός χειμώνας, που ακολουθείται από βροχερή περίοδο τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο.
2) Την ευαισθησία της ποικιλίας, το στάδιο ανάπτυξης των δένδρων κατά την περίοδο απελευθέρωσης των σπορίων, αλλά και την περιοχή υψηλού κινδύνου (υπήνεμη, υγρή). Τα ευπαθή στάδια ανάπτυξης των δένδρων είναι η πράσινη κορυφή, η ρόδινη κορυφή, η άνθηση, τα στάδια ανάπτυξης ετήσιας βλάστησης και καρπιδίων.
3) Τη χρονική διάρκεια κατά την οποία παραμένει ελεύθερο νερό στα φύλλα, σε περιόδους με συννεφιά με πρωινή δρόσο ή τις βροχερές ημέρες, και κατάλληλες θερμοκρασίες της ίδιας περιόδου, ώστε να ευνοείται η πραγματοποίηση πρωτογενών μολύνσεων.
4) Τις κλιματικές συνθήκες κατά την διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού, δηλαδή ένας υγρός και μάλλον δροσερός Μάιος και Ιούνιος, με εναλλαγή βροχών και ασθενών ανέμων. Οι κατάλληλες συνθήκες ευνοούν τη παραγωγή άφθονων κονιδίων και τις δευτερογενείς μολύνσεις στον οπωρώνα.
