Η περίοδος της άνοιξης αποτελεί την κρισιμότερη περίοδο για την αποτελεσματική διαχείριση των ασθενειών των μηλοειδών και των πυρηνοκάρπων, όπως το φουζικλάδιο της μηλιάς και της αχλαδιάς, η σεπτορίωση της αχλαδιάς και η φαιά σήψη μηλοειδών και πυρηνοκάρπων.
Οι συγκεκριμένες ασθένειες, χωρίς έγκαιρη αντιμετώπιση, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις αποδόσεις, καθώς και την ποιότητα των καρπών.
Για την αντιμετώπιση αυτών των ασθενειών πρέπει να ακολουθούμε μια ολιστική προσέγγιση, η οποία να εστιάζει στην εφαρμογή κατάλληλων καλλιεργητικών πρακτικών, στην παρακολούθηση των καιρικών συνθηκών και εν τέλει στη χρήση συνθετικών φυτοπροστατευτικών προϊόντων (μυκητοκτόνων), ώστε να επιτυγχάνουμε την καλύτερη δυνατή πρόληψη και διαχείριση των παθογόνων μυκήτων.
Το φουζικλάδιο της μηλιάς αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες, η οποία επιφέρει σημαντική μείωση στην ποσότητα και την ποιότητα των καρπών, καθώς και εξασθένιση του δέντρου, μειώνοντας τη συνολική φωτοσυνθετική επιφάνεια στο φύλλωμα. Για την αντιμετώπιση του φουζικλαδίου, συνίσταται το παράχωμα των πεσμένων φύλλων τον χειμώνα, στα οποία διαχειμάζει το παθογόνο και ξεκινάει τις μολύνσεις την άνοιξη.
Πρέπει να ακολουθούν προληπτικοί ψεκασμοί με προστατευτικά μυκητοκτόνα και στη συνέχεια με διασυστηματικά μυκητοκτόνα. Τις εφαρμογές αυτές πρέπει να τις πραγματοποιούμε πάντα με βάση τις υποδείξεις των υπηρεσιών γεωργικών προειδοποιήσεων και με εγκεκριμένα για την ασθένεια σκευάσματα.
Όπου αυτό δεν είναι δυνατό, πραγματοποιούμε τους ανοιξιάτικους ψεκασμούς με βάση το φαινολογικό στάδιο των δέντρων: 1) Στο στάδιο της πράσινης κορυφής, 2) στο στάδιο της ρόδινης κορυφής και 3) όταν έχει πέσει το μεγαλύτερο ποσοστό των πετάλων των ανθέων (75%). Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για το παθογόνο (βροχερός καιρός), τότε μπορούμε να επαναλάβουμε τους ψεκασμούς για διάστημα επιπλέον δύο εβδομάδων.
Σημαντικό είναι να πραγματοποιούμε τις επεμβάσεις με μυκητοκτόνα συλλογικά σε μία περιοχή, ενώ συνιστούμε και την εναλλαγή των δραστικών ουσιών για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης ανθεκτικότητας από το μύκητα. Τέλος, είναι σημαντικό να έχουμε πραγματοποιήσει σωστό κλάδεμα κατά τη χειμερινή περίοδο και κατά τις αρχές της άνοιξης, ώστε να εξασφαλίζουμε τον καλό αερισμό της κόμης και της μείωσης της υγρασίας εντός αυτής.
Το φουζικλάδιο της αχλαδιάς είναι επίσης μία πολύ διαδεδομένη ασθένεια στη χώρα μας, ενώ τα συμπτώματα που προκαλεί στα δέντρα της αχλαδιάς ομοιάζουν με αυτά του φουζικλαδίου της μηλιάς.
Η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης ασθένειας ακολουθεί την ίδια προσέγγιση με αυτή του φουζικλαδίου της μηλιάς, με εφαρμογή προστατευτικών και διασυστηματικών μυκητοκτόνων, ενώ ένα επιπλέον καλλιεργητικό μέτρο εστιάζει στην αφαίρεση και την καταστροφή κλάδων που φέρουν έλκη (επιμήκεις πληγές), ώστε να περιορίσουμε τις αρχικές εστίες μολύσματος του παθογόνου μύκητα.
Η σεπτορίωση της αχλαδιάς αποτελεί μια άλλη σοβαρή ασθένεια που παρατηρούμε κυρίως στα φύλλα της αχλαδιάς και σπανιότερα στους καρπούς, αν και κατά τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης προσβολών στους καρπούς. Έχει εντοπισθεί σχεδόν σε όλες τις περιοχές της χώρας μας και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα χωρίς έγκαιρη αντιμετώπιση.
Η ασθένεια γίνεται φανερή συνήθως αργά την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού στα φύλλα, όπου σε ευνοϊκές συνθήκες και σε έντονες προσβολές παρατηρούμε μέχρι και φυλλόπτωση. Συνήθως, οι ανοιξιάτικοι ψεκασμοί για την αντιμετώπιση του φουζικλαδίου της αχλαδιάς είναι αρκετοί και για την αντιμετώπιση της σεπτορίωσης.
Σε περιπτώσεις και σε περιοχές όπου παρατηρούμε εντονότατες προσβολές, συνιστούμε την εφαρμογή επιπλέον συμπληρωματικών ψεκασμών με χαλκούχα μυκητοκτόνα σε διάστημα περίπου δύο εβδομάδων. Σε όλες τις περιπτώσεις, θα πρέπει να τηρούμε τις οδηγίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, καθώς και τις ετικέτες των παρασκευαστών των φυτοπροστατευτικών προϊόντων, για την αποφυγή της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης ανθεκτικότητας από τα παθογόνα.
Η φαιά σήψη είναι μία ασθένεια που συναντούμε πολύ συχνά στα πυρηνόκαρπα, ενώ μπορεί να επηρεάσει και τα μηλοειδή. Στα δέντρα τα οποία έχουν προσβληθεί από την ασθένεια παρατηρούμε νεκρώσεις ανθέων την άνοιξη, ενώ μέσω αυτών ο μύκητας προσβάλλει τους κλαδίσκους πάνω στους οποίους εντοπίζουμε μικρά έλκη. Εάν δεν τον αντιμετωπίσουμε έγκαιρα, ο μύκητας προσβάλλει και τους αναπτυσσόμενους καρπούς σε όλα τα στάδια ανάπτυξής τους.
Για την αντιμετώπιση της ασθένειας, είναι απαραίτητος ο συνδυασμός καλλιεργητικών πρακτικών και εφαρμογή μυκητοκτόνων. Η αφαίρεση των προσβεβλημένων κλαδίσκων είναι απαραίτητη, με σκοπό τη μείωση του πρωτογενούς μολύσματος και της αποτελεσματικότερης εφαρμογής των ψεκασμών με προστατευτικά μυκητοκτόνα.
Οι απαιτούμενοι ψεκασμοί για τη διαχείριση της ασθένειας γίνονται σε τρία φαινολογικά στάδια του δέντρου και αφορούν:
1) Στην έκπτυξη των οφθαλμών,
2) στη λευκή κορυφή και
3) στην πλήρη άνθηση.
Τα χημικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα πρέπει και σε αυτή την περίπτωση να είναι εγκεκριμένα για τη συγκεκριμένη καλλιέργεια και ασθένεια (βλέπε ιστότοπο ΥΠΑΑΤ).
των Χρήστου Τσούκα και Επαμεινώνδα Παπλωματά, Εργαστήριο Φυτοπαθολογίας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πηγή: e-agrotis.gr
