Όταν σε ένα φυτό εφαρμοστεί αυξημένη δόση χλωριούχου νατρίου (NaCl), εντός μερικών λεπτών θα χάσει την κυτταρική του ευρωστία παρουσιάζοντας έλλειψη νερού στα κύτταρα του, θα χάσει την σπαργή του (turgor). Ο λόγος της έλλειψης νερού είναι ότι η αύξηση της αλατότητας μειώνει το ωσμωτικό δυναμικό του θρεπτικού διαλύματος με αποτέλεσμα την δυσκολία απορρόφησης νερού από το φυτό. Μετά από μερικά λεπτά το φυτό θα επαναφέρει την σπαργή του μέσω ενός μηχανισμού που αντιλαμβάνεται την μείωση του ωσμωτικού δυναμικού και κλείνει τα στομάτια του.

Μετά από μερικές μέρες έκθεσης σε συνθήκες υψηλής αλατότητας η ανάπτυξη των φύλλων των φυτών μειώνεται γεγονός που οφείλεται στην μείωση του ρυθμού επιμήκυνσης και διαίρεσης των κυττάρων. Αυτή η φάση ονομάζεται “φάση ωσμωτικού στρες” . Κατα την διάρκεια του ωσμωτικού στρες το φυτό αναγκάζεται να συνθέσει του λεγόμενους οσμωλύτες οι οποίοι μειώνουν το ωσμωτικό δυναμικό εντός των κυττάρων. Οσο μικρότερο το ωσμωτικό δυναμικό εντός των κυττάρων τόσο πιο εύκολα απορροφάται νερό. Οι οσμωλύτες είναι υδατοδιαλυτές οργανικές ενώσεις, παραδείγματα είναι η προλίνη, γλυκίνη – μπεταίνη, η ισονιτόλη και μανιτόλη.

Μετά από μερικές εβδομάδες έκθεσης σε συνθήκες υψηλής αλατότητας παρατηρείται βλάβη των κυττάρων από την συνεχόμενη συγκέντρωση ιόντων νατρίου (Na) και χλωρίου (Cl).