Agravia

Ανάπτυξη Αμπελιού: 8 Απαραίτητα Θρεπτικά Στοιχεία

Τα κύρια θρεπτικά στοιχεία απαραίτητα για την ανάπτυξη αμπελιού είναι το άζωτο (Ν), ο φώσφορος (P) και το κάλιο (K). Υπάρχουν και άλλα απαραίτητα στοιχεία που χρησιμοποιούνται όμως σε μικρότερες ποσότητες και  ονομάζονται ιχνοστοιχεία, αυτά είναι το βόριο (B), ο ψευδάργυρος (Zn), το σίδηρο (Fe) και το μαγγάνιο (Mn).

Το Άζωτο (Ν)

Επιδρά στο σχηματισμό όλων των πράσινων μερών του φυτού, όπως των φύλλων, των βλαστών και σταφυλιών. Οι κληματίδες αυξάνουν σε μήκος, γίνονται παχύτερες, με μεσογονάτια διαστήματα μεγάλα και με φύλλα που παίρνουν χρώμα έντονο πράσινο.

Το άζωτο συμβάλλει στην καλύτερη ανάπτυξη της βλάστησης αλλά και στην μεγαλύτερη παραγωγή  ανά φυτό. Η περίσσεια αζώτου έχει σαν αποτέλεσμα μερικές φορές την ενίσχυση της βλάστησης σε βάρος της καρποφορίας λόγω της πρόκλησης  ανθόρροιας, την παράταση της βλαστικής περιόδου και την μη καλή ωρίμανση του ξύλου, την κακή ποιότητα των σταφυλιών, και τη μεγαλύτερη ευπάθεια των φυτών στις διάφορες μυκητολογικές ασθένειες, καθώς και στην οψίμιση της παραγωγής. Αντίθετα η έλλειψη αζώτου εκδηλώνεται με μια χαρακτηριστική ανοιχτή πράσινη έως κίτρινη απόχρωση του φυλλώματος και μια συνολικά μειωμένη ανάπτυξη αμπελιού.

Ο Φώσφορος (Ρ)

Ο φώσφορος είναι στοιχείο που είναι περισσότερο απαραίτητο στα αρχικά στάδια του φυτού. Συντελεί στην καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος, αυξάνει τη στερεότητα των κληματίδων και τις ωριμάζει ταχύτερα. Η έλλειψη φωσφόρου παρουσιάζει περιορισμένη ανάπτυξη των βλαστών και της ικανότητας ανάπλασης του ριζικού συστήματος, μειωμένο αριθμό ανθέων, και ελλιπή σχηματισμό γιγάρτων (κουκουτσιών) και ραγών καθώς και πρόωρη φυλλόπτωση.

Το Κάλιο (Κ)

Για το μεταβολισμό του ανάπτυξη αμπελιού το κάλιο είναι αναμφισβήτητα το σπουδαιότερο στοιχείο. Ευνοεί τη φυσιολογική λειτουργία των φύλλων, επηρεάζει την πρόσληψη του νερού και κατά συνέπεια την υδατοοικονομία. Βελτιώνει την ποιότητα των σταφυλιών, τα οποία ωριμάζουν νωρίτερα και αποκτούν περισσότερα σάκχαρα και καλύτερο χρώμα. Επίσης ευνοεί την καλύτερη ωρίμανση των κληματίδων και αυξάνει την αντοχή τους στην ξηρασία και στους παγετούς της άνοιξης. Η μέγιστη πρόσληψη καλίου από το αμπέλι γίνεται 3 – 5 εβδομάδες μετά την ανθοφορία και κατά την διάρκεια της ωρίμανσης των σταφυλιών.

Όταν τα συμπτώματα έλλειψης καλίου εκδηλώνονται νωρίς το καλοκαίρι παρατηρείται περιφερειακή μεσονεύρια χλώρωση του ελάσματος και συστροφή της περιφέρειας προς τα πάνω. Αργότερα εμφανίζονται καστανόχρωμες κηλίδες που εξελίσσονται σε νεκρώσεις.

Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται κατά την περίοδο της ωρίμανσης των σταφυλιών είναι καστανός μεταχρωματισμός στο πάνω τμήμα του ελάσματος και ξήρανση της περιφέρειας του φύλλου. όταν επικρατεί ξηρασία και η ακτινοβολία του ήλιου είναι έντονη μπορούν να διαπιστωθούν γυαλιστερές ανοιχτόχρωμες χρώσεις μεταξύ των νεύρων του φύλλου. Η παραγωγή των σταφυλιών υποβαθμίζεται.

Μαγνήσιο (Mg)

Η μεγαλύτερη σημασία του μαγνησίου για το αμπέλι έγκειται στο γεγονός ότι είναι συστατικό της χλωροφύλλης. Τα συμπτώματα που παρατηρούνται όταν επικρατεί έλλειψη μαγνησίου μοιάζουν με αυτά που δημιουργούνται όταν υπάρχει έλλειψη καλίου και εξαρτώνται από την ηλικία των φύλλων.Τα συμπτώματα έλλειψης μαγνησίου εμφανίζονται πρώτα στα κατώτερα φύλλα με περιφερειακή και μεσονεύρια χλώρωση του ελάσματος στις λευκές ποικιλίες, ενώ στις έγχρωμες οι χλωρωτικοί ιστοί είναι κοκκινωποί.

Μαγνήσιο Αμπέλια

Ασβέστιο(Ca)

Το ασβέστιο και οι διάφορες του χημικές ενώσεις είναι χρήσιμο για το αμπέλι, κυρίως όμως για ορισμένες φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους. Η θρέψη του αμπελιού με ασβέστιο μπορεί να είναι ελλιπής όταν το pH του εδάφους είναι πολύ χαμηλό ( 3,5 – 5,5 ). Η συσσώρευση ασβεστίου στο έδαφος είναι ένας από τους παράγοντες που δημιουργούν την τροφοπενία του σιδήρου ή αλλιώς χλώρωση.

Βόριο (Β)

Το βόριο χαρακτηρίζεται σαν το σημαντικότερο στοιχείο που σχετίζεται με την ανάπτυξη, το σχηματισμό των ανθέων, των ραγών και της παραγωγής του αμπελιού. Κατά τη τροφοπενία βορίου παρατηρούνται φαινόμενα όπως προβλήματα εκβλάστησης, ανθόρροια, μικροκαρπία ή και πλήρη ακαρπία. Παρουσιάζουν τα φύλλα της κορυφής μικρές χλωρωτικές κηλίδες στην περιφέρεια του ελάσματος ή μεταξύ των χλωρώσεων.

Τα φύλλα παραμορφώνονται, γίνονται κατσαρά και αναπτύσσονται ασύμμετρα. Οι κληματίδες έχουν μικρά μεσογονάτια διαστήματα, τα ακραία μάτια νεκρώνονται και εκπτύσσονται τα πλάγια, δίνοντας μικρούς παραμορφωμένους βλαστούς.

Στους έλικες, στη ράχη των ταξιανθιών, τους μίσχους των φύλλων και τις κορυφές των βλαστών εμφανίζονται καστανόχρωμες τοπικές παχύνσεις των ιστών, οι οποίες στη συνέχεια εξελίσσονται σε νεκρώσεις. Στους βότρεις παρατηρείται μειωμένη καρπόδεση μικροραγία και ανισορογία. Οι ρόγες πέφτουν η παραμένουν μικρές χωρίς σπέρματα, ή παρουσιάζουν φελλοποίηση ενός τμήματος της σάρκας τους, με ανομοιόμορφη ωρίμανση.

Ψευδάργυρος (Zn)

Συμμετέχει στον μεταβολισμό των υδατανθράκων και της χλωροφύλλης όπως και σε άλλες λειτουργίες του φυτού. Σε περίπτωση έλλειψης τα φύλλα εμφανίζονται πιο έντονα στις κορυφές των βλαστών με μεσονεύρια χλώρωση, μείωση του μεγέθους τους, ανάπτυξη μεγάλου μισχικού κόλπου, σχηματισμό μυτερών δοντιών και ασυμμετρία ελάσματος. Η καρποφορία είναι μικρή και τα σταφύλια αραιά και παραμορφωμένα. Οι ρόγες αντίθετα με την τροφοπενία βορίου περιέχουν σπέρματα.

Μαγγάνιο (Mn)

Βρίσκεται σε φυτικούς ιστούς, αλλά κυρίως συγκεντρώνεται στα φύλλα και στις κορυφές των βλαστών. Στο φυτό δεν κινείται εύκολα και επομένως τα πρώτα συμπτώματα της έλλειψης Μn εμφανίζονται στα βασικά φύλλα.

Σε περίπτωση έλλειψης εμφανίζονται χλωρωτικές κηλίδες κυρίως στα βασικά φύλλα σε αντίθεση με παρόμοια συμπτώματα που οφείλονται σε έλλειψη ψευδαργύρου και εμφανίζονται στα νεαρά φύλλα.

Σίδηρος (Fe)

Παίρνει μέρος στη σύνθεση της πρωτεΐνης, είναι απαραίτητος για την ομαλή ανάπτυξη αμπελιού του ριζικού συστήματος και την σύνθεση της χλωροφύλλης. Σε περίπτωση έλλειψης εμφανίζονται κυρίως στα φύλλα της κορυφής των κληματίδων χλωρώσεις που καταλαμβάνουν τα μεσονεύρια διαστήματα, ενώ οι νευρώσεις παραμένον πράσινες. Σε έντονες περιπτώσεις η χλώρωση επεκτείνεται και στις νευρώσεις με αποτέλεσμα ολόκληρη η επιφάνεια του ελάσματος να παίρνει κιτρινόλευκο χρωματισμό και να ξηραίνεται κατά θέσεις.

Ξήρανση της ράχης

Τα συμπτώματα της αρρώστιας εμφανίζονται κατά την έναρξη της ωρίμανσης των σταφυλιών και η έκταση που θα πάρουν εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αρχικά νεκρώνονται, ο κύριος ( από τη μέση και κάτω ) ή οι πλάγιοι άξονες της ράχης του τσαμπιού και βαθμιαία η νέκρωση επεκτείνεται, παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία των χυμών, ξεραίνεται το τμήμα της ράχης και οι ρώγες μαραίνονται και ζαρώνουν. Η αρρώστια οφείλεται σε διαταραχή της σχέσης καλίου – ασβεστίου – μαγνησίου και ευνοείται όταν μετά από παρατεταμένη ξηρασία ακολουθήσουν μεγάλες βροχοπτώσεις κατά την περίοδο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου.

Η μακρόχρονη χρήση καλιούχων λιπασμάτων, η χρήση φρέσκιας κοπριάς και τα εδάφη που είναι ελαφρά και φτωχά σε οργανική ουσία είναι και αυτοί ευνοϊκοί παράγοντες για την εμφάνιση της ασθένειας. Αντιμετωπίζεται με ορθολογική χρήση των καλιούχων λιπασμάτων, βελτίωση της υφής και γονιμότητας του εδάφους, κατάλληλο κλάδεμα και βλαστολόγημα, ώστε να μειώνεται ο ρυθμός βλάστησης των πρεμνών. Σε έντονα προσβεβλημένους αμπελώνες συνιστάται να γίνονται 2 – 3 ψεκασμοί με διαφυλλικά λιπάσματα πλούσια σε μαγνήσιο.

Γιάννης Διβανές
Γεωπόνος MSc
i-CON.SHARE

Λέξεις-Κλειδιά:

Παρόμοια άρθρα