Η χαμηλή θερμοκρασία είναι ένα σημαντικό αβιοτικό στρες που περιορίζει την ανάπτυξη, την παραγωγικότητα και τη γεωγραφική κατανομή των γεωργικών καλλιεργειών, ενώ μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια των καλλιεργειών. Για να αντιμετωπίσουν τη χαμηλή θερμοκρασία, τα φυτά έχουν αναπτύξει μια ποικιλία αποτελεσματικών μηχανισμών που τους επιτρέπουν να προσαρμοστούν στις αντίξοες συνθήκες.

Αυτή η προσαρμοστική διαδικασία περιλαμβάνει μια σειρά βιοχημικών και φυσιολογικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων επιπέδων προλίνης, διαλυτών σακχάρων και MDA, καθώς και ενζυματικών δραστηριοτήτων.

Γι’ αυτό και η κατανόηση των μηχανισμών προσαρμογής σε χαμηλές θερμοκρασίες, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη καλλιεργειών ανθεκτικών στο κρύο.

Το ψυχρό στρες οδηγεί σε πολλές αλλαγές φυσιολογικών δεικτών, όπως διαπερατότητα μεμβράνης, περιεκτικότητα σε ελεύθερη προλίνη, περιεκτικότητα σε μαλονδιαλδεΰδη (MDA) και περιεχόμενο χλωροφύλλης. Το ψυχρό στρες οδηγεί επίσης σε αλλαγές ορισμένων προστατευμένων ενζύμων όπως υπεροξειδάση (POD), υπεροξείδιο δισμουτάση (SOD) και καταλάση (CAT).