Η τροφοπενία ψευδαργύρου αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες τροφοπενίες της μηλιάς. Παρατηρείται όταν το έδαφος είναι φτωχό σε ψευδάργυρο ή όταν το έδαφος έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο ή οργανική ουσία. Επίσης, μπορεί να παρουσιαστεί και σε όξινα εδάφη.
Τα συμπτώματα της είναι η μικροφυλλία, η μικροκαρπία και η πτώση των φύλλων της βάσης των ετήσιων βλαστών. Ο αριθμός των ανθοφόρων οφθαλμών μειώνεται σημαντικά. Η έντονη έλλειψη ψευδαργύρου μπορεί να οδηγήσει και στη ξήρανση των ετήσιων βλαστών, αρχίζοντας από την κορυφή.
Η έλλειψη βορίου μπορεί να εμφανιστεί όταν τα εδάφη είναι ασβεστούχα, όξινα, ξηρά, αμμώδη ή υπερβολικά υγρά. Το πιο εμφανές σύμπτωμα είναι η εσωτερική και εξωτερική φέλλωση, που παρουσιάζεται κυρίως στους καρπούς.
Η εσωτερική φέλλωση μπορεί να εμφανιστεί σε καρπούς κάθε ηλικίας. Αν εμφανισθεί νωρίς η προσβεβλημένη σάρκα γίνεται καφέ, στρογγυλού ή ακανόνιστου σχήματος γύρω από τον άξονα του καρπού. Η μάζα αυτή των νεαρών κυττάρων γίνεται σκληρή, στεγνή και φελλώδης πριν τη συγκομιδή των καρπών. Πολλοί προσβεβλημένοι καρποί πέφτουν νωρίς το καλοκαίρι και όσοι ωριμάζουν παραμένουν μικροί.
Η εξωτερική φέλλωση γίνεται ορατή πριν οι καρποί γίνουν μέσου μεγέθους. Η προσβεβλημένη επιφάνεια είναι ακανόνιστου σχήματος. Η προσβολή συνήθως εμφανίζεται γύρω από τον κάλυκα. Στην αρχή εμφανίζονται υδατώδεις κηλίδες, μετά γίνονται ανοιχτού καφέ χρώματος, συρρικνώνονται και νεκρώνονται. Επειδή η αύξηση του καρπού στην προσβεβλημένη επιφάνεια σταματά, οι καρποί εμφανίζονται παραμορφωμένοι, μικροί και σχισμένοι. Αποτέλεσμα της πτώσης των προσβεβλημένων καρπών είναι η μειωμένη παραγωγή.