Μορφολογικά χαρακτηριστικά δέντρου

Η κερασιά μπορεί να καλλιεργηθεί για την παραγωγή καρπών, για ξυλεία και ως καλλωπιστικό. Είναι ορθόκλαδο δέντρο και βγάζει καρπούς στα πλάγια. Τα κλαδιά έχουν βλαστοφόρους, ανθοφόρους οφθαλμούς και ροζέτες. Κάθε οφθαλμός έχει 3-4 άνθη. Τα περισσότερα είδη κερασιάς έχουν φύλλα μεσαίου μεγέθους, λεία με οδοντωτές παρυφές. Το χρώμα των ανθέων μπορεί να είναι λευκό, ρόδινο, κίτρινο ή πράσινο.

Ανάλογα με την ποικιλία, η κερασιά μπορεί να είναι αυτογόνιμη (μπορεί να γονιμοποιηθεί μόνη της) ή αυτόστειρη (δεν μπορεί να γονιμοποιηθεί μόνη της και χρειάζεται επικονιάστρια ποικιλία), ο καρπός είναι δρύπης με μακρύ ποδίσκο και πυρήνα μικρό και λείο. Τα κεράσια μπορεί να είναι τραγανά ή απαλά και χρησιμοποιούνται για νωπή κατανάλωση ή μεταποίηση (γλυκό, μαρμελάδα κ.α.), το χρώμα του μπορεί να είναι ερυθρό, μελανό, ξανθό ή γαλανό και το σχήμα στρογγυλό ή καρδιόσχημο.

Έδαφος και κλίμα

Η κερασιά προτιμά από αμμοπηλώδη ως βαριά εδάφη, που είναι ελαφρά όξινα έως αλκαλικά (pH 6-8), να είναι καλά στραγγιζόμενα και να κρατούν υγρασία. Κατάλληλες φαίνονται να είναι οι πλαγιές των βουνών ειδικά για ποικιλίες μέσης εποχής ωρίμανσης και όψιμες ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος των παγετών. Πολλές είναι οι ποικιλίες που μπορούν να αντέξουν ως -40^οC. Για την διακοπή του ληθάργου, για να «ξυπνήσει» το δέντρο χρειάζονται 600-1200 ώρες σε θερμοκρασίες κάτω των 7 βαθμών. Λόγω του ότι η κερασιά παρουσιάζει ευαισθησία στην ασθένεια Φαιά σήψη, πρέπει να καλλιεργείται σε πολύ ψυχρό ή ξηρό κλίμα. Ιδανικές είναι οι περιοχές με πολλές βροχές το χειμώνα και δροσερό- ξηρό καιρό το καλοκαίρι και την άνοιξη.

Εγκατάσταση νέας φυτείας

Φύτευση:

Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται το Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο και οι αποστάσεις ποικίλουν ανάλογα το υποκείμενο και το σύστημα κλαδέματος που έχει επιλέξει ο παραγωγός. Συνήθως γίνεται κατά τετράγωνα σε αποστάσεις 5-8 x 5-8. Αξίζει να σημειωθεί πως στις αυτόστειρες ποικιλίες ανά 2 ή 3 γραμμές βασικής ποικιλίας βάζουμε 2 ή μια γραμμή επικονιάστριας ποικιλίας αντίστοιχα.

Άρδευση:

Τα δέντρα αρδεύονται μέχρι να αρχίσει η ωρίμανση του καρπού, κυρίως με αυλάκια και στάγδην άρδευση.

Λίπανση:

Άζωτο (Ν): η αζωτούχος λίπανση είναι απαραίτητη κάθε χρόνο, διότι βοηθά στην ανάπτυξη του δέντρου και την καλύτερη δυνατή παραγωγή κερασιών. Σε έλλειψή του, η βλάστηση είναι μειωμένη και τα φύλλα του δέντρου αρχίζουν να κιτρινίζουν. Αντίθετα, σε αυξημένες δοσολογίες το άζωτο βοηθά το δέντρο να αναπτυχθεί νωρίτερα, κάνοντάς το πιο ευαίσθητο στους ανοιξιάτικους παγετούς. Συστήνεται η λίπανση με άζωτο να μην ξεπερνά τα 10-13 kg/στρέμμα. Ιδανικός είναι ο συνδυασμός ανοιξιάτικης και φθινοπωρινής λίπανσης.

Κάλιο (Κ): η έλλειψη καλίου εμποδίζει την υγιή ανάπτυξη των καινούριων φύλλων. Στην περίπτωση αυτή 10-20 kg/στρέμμα προφυλάσσει από ζημίες.

Πολλές φορές μπορεί να παρουσιαστούν ελλείψεις ψευδαργύρου, σιδήρου και βορίου. Η κατάσταση του δέντρου μπορεί άμεσα να ελεγχθεί από ειδικό, ο οποίος θα προτείνει την κατάλληλη λίπανση κατά περίπτωση.

Κλάδεμα:

Το κλάδεμα καλό είναι να ξεκινά μετά το πρώτο χρόνο καρποφορίας, όπου θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε το δέντρο να «αναπνεύσει», αφαιρούμε δηλαδή τους πυκνούς και ξερούς κλάδους. Συνήθως προτιμάται το κυπελλοειδές σχήμα παρά η παλμέττα. Το κατάλληλο είδος κλαδέματος εξαρτάται από την ποικιλία που έχει επιλεγεί. Το αραίωμα που έχουμε συνηθίσει στις περισσότερες δενδροκαλλιέργειες, δεν προτιμάται γιατί δεν συμφέρει οικονομικά τον παραγωγό.

Συγκομιδή:

Το βασικότερο κριτήριο για τη συγκομιδή των κερασιών είναι το χρώμα. Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται με τον ποδίσκο διότι βοηθά την καλύτερη μετέπειτα συντήρησή του. Το μάζεμα γίνεται σε ένα «χέρι» και χειρονακτικά. Ιδανικές είναι οι πρωινές ώρες όπου η θερμοκρασία δεν είναι υψηλή και έτσι οι καρποί δεν αφυδατώνονται και είναι πιο ανθεκτικοί σε μετασυλλεκτικές ασθένειες.