Πηγή: Ημαθιώτικη Γη
Η φράουλα αποτελεί το απόλυτο φρούτο της άνοιξης καθώς μοιάζει να συγκεντρώνει όλη τη φρεσκάδα και νοστιμιά αυτής της εποχής σε ένα μικρό αλλά γευστικά μεγαλειώδη καρπό. Κατά πάσα πιθανότητα η καταγωγή της είναι από τη Χιλή.
Είναι πολυετές, έρπον κυρίως αλλά και αναρριχώμενο ποώδες φυτό, με τριχωτά σύνθετα φύλλα, αποτελούμενα από 3 φυλλάρια, των οποίων τα περιθώρια είναι πριονωτά. Τα άνθη της είναι λευκά, μονογενή ή και ερμαφρόδιτα και φυτρώνουν σε μικρές ταξιανθίες που ξεκινούν από τις μασχάλες των φύλλων.
Όσο ο χρόνος περνάει, οι ρίζες του φυτού γίνονται ξυλώδεις και αναπτύσσουν παραφυάδες, οι οποίες ριζώνουν αναπτύσσοντας νέα φυτά. Ο καρπός της φράουλας είναι σύνθετος και αποτελείται από μια ανθοδόχη που έχει στην επιφάνεια της πολλά μικρά σπόρια.
Η καλλιέργεια της φράουλας είναι αρκετά εύκολη ακόμα και για τους πιο αρχάριους.
Η φράουλα μπορεί να αντέξει στις χειμερινές χαμηλές θερμοκρασίες, όμως μία απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή ένας παγετός την άνοιξη μπορεί να βλάψει το φυτό. Πολλές βροχές επίσης μπορούν να προκαλέσουν σάπισμα των καρπών. Η φράουλα είναι προσαρμόσιμη σε όλα τα είδη χώματος. Δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου λίπασμα. Τη βλάπτει η ξηρασία ενώ το πότισμα είναι καλύτερα να γίνεται με ράντισμα όλου του φυτού ή με τεχνητή βροχή. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με παραφυάδες. Τα φυτά τα φυτεύουμε το φθινόπωρο, έτσι ώστε να υπάρχει παραγωγή τον επόμενο χρόνο. Ένα στρέμμα μπορεί να χωρέσει 5.000 περίπου φράουλες.
Οι Η.Π.Α. έχουν τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο με 220.000 τόνους ετησίως. Ακολουθούν ο Καναδάς, η Ιταλία, η Πολωνία και η Γαλλία. Πραγματοποιούμε τη συγκομιδή, μόλις οι φράουλες αποκτήσουν κόκκινο χρώμα.
Οι φράουλες καταναλώνονται ως νωπό φρούτο αλλά και μετά από επεξεργασία τους (κονσέρβες, χυμοί και άλλα). Τις χρησιμοποιούμε επίσης στη ζαχαροπλαστική, ως μαρμελάδες, λικέρ, κομπόστες και άλλα.
