Στους ελαιώνες μας, κάθε άνοιξη και κυρίως το Μάιο, παρατηρούμε συχνά ζωηρούς βλαστούς να ξεπροβάλλουν από τη βάση του κορμού ή κάθετα πάνω σε βασικά κλαδιά. Αυτοί οι λεγόμενοι «λαίμαργοι βλαστοί» δεν είναι τίποτα άλλο από έντονα αναπτυσσόμενα βλαστάρια που το δέντρο «πετά» για να ανανεώσει βλαστική μάζα – συνήθως ως απάντηση σε έντονο κλάδεμα, τραυματισμό ή ανισορροπία στη θρέψη.
Παρόλο που μοιάζουν «δυνατοί», δεν είναι καρποφόροι, δηλαδή δε θα μας δώσουν ελιές. Αντίθετα, καταναλώνουν θρεπτικά στοιχεία και νερό, που θα έπρεπε να πάνε στους καρποφόρους βλαστούς. Επιπλέον, δημιουργούν σκίαση στο εσωτερικό της κόμης και εμποδίζουν τον αερισμό – ιδανικές συνθήκες για ασθένειες και κακή παραγωγή. Η αφαίρεσή τους, το «ξεμπλίτσιασμα» όπως το ονομάζουν οι ελαιοπαραγωγοί κάποιων περιοχών, είναι μια εργασία που απαιτεί προσοχή, ώστε να γίνει με το σωστό τρόπο.
Είναι καλό να αποφεύγουμε την αφαίρεση των λαίμαργων βλαστών κατά την περίοδο των υψηλών θερμοκρασιών, καθώς οι τομές είναι πιο ευάλωτες σε μολύνσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούμε να αξιοποιήσουμε λαίμαργους βλαστούς για την ανανέωση γηρασμένων ή κατεστραμμένων κλάδων, εφόσον τους διαμορφώσουμε κατάλληλα μέσω κορυφολόγησης.
Η έγκαιρη απομάκρυνση των λαίμαργων, ιδίως κατά το Μάιο, συμβάλλει στην εξισορρόπηση της βλάστησης, βελτιώνει το φωτισμό και τον αερισμό της κόμης και ενισχύει τη δυναμική καρποφορίας της ελιάς για τη φετινή καλλιεργητική περίοδο.
Πηγή: Αγροτών Ανάγνωσμα
