H φράουλα ανήκει στην φυτική οικογένεια Rosaceae. και το επιστημονικό της όνομα είναι Fragaria sp.. Καλλιεργείται από σε πολλά μέρη του κόσμου από αρχαιοτάτων χρόνων για τον νόστιμο καρπό της. Ο καρπός της είναι πλούσιος σε άρωμα, γεύση και βιταμίνη C.
Η καλλιεργούμενη φράουλα Fragaria x anannasa Duch. είναι υβρίδιο, που προέκυψε από το συνδυασμό τριων ειδών, των Fragaria virginiana, F. chiloensis και F. ovalis. Η φράουλα θεωρείται ψυχρόφιλο είδος, αλλά μεταξύ των άλλων γνωρισμάτων που κληρονόμησε από τους προγόνους της είναι και η προσαρμοστικότητα σε διαφορετικά περιβάλλοντα και έτσι δικαιολογείται η εξάπλωσή της σε όλο τον πλανήτη.
Η φράουλα είναι πολυετές ποώδες φυτό. Ο βλαστός της είναι βραχύς και από τον οποίο εκφύονται τα φύλλα, οι ταξιανθίες, οι στόλωνες και οι ρίζες. Τα φύλλα της φράουλας είναι σύνθετα και αποτελούνται από 3 φυλλάρια, ωοειδή, οδοντωτά και έμμισχα. Στην κάτω επιφάνειά τους έχουν λεπτές τρίχες. Ο μίσχος των φυτών είναι μακρύς και φέρει τρίχες.
Τα άνθη είναι τέλεια, ερμαφρόδιτα και σχηματίζονται κατά ομάδες πάνω σε ταξιανθίες. Τα τέλεια άνθη απαρτίζονται από τον κάλυκα που έχει διπλή σειρά σεπάλων και τη στεφάνη με τα πέταλα που συνήθως είναι άσπρα. Το σχήμα της ανθοδόχης είναι κωνικό και φέρει πολλούς στήμονες και ύπερους. Η ανθοδόχη αυτή εξελίσσεται σε καρπό με σχήμα κωνικό ή σφαιρικό ή πεπλατυσμένο, το οποίο και διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία.
Ο καρπός της φράουλας είναι συγκάρπιο. Το εδώδιμο σαρκώδες τμήμα είναι η διογκωμένη ανθοδόχη, εξωτερικά της οποίας φέρονται μικροί σπόροι (τα αχαίνια). Ο καρπός όταν είναι άγουρος είναι πράσινος, στη συνέχεια γίνεται λευκός και καθώς αρχίζει η ωρίμανση γίνεται λευκορόδινος, ρόδινος, κόκκινος. Ο χρωματισμός οφείλεται στις ανθοκυάνες του καρπού.
Οι ετήσιοι βλαστοί εκπτύσσονται από τους μασχαλιαίους οφθαλμούς και εκτείνονται πλαγίως, έρποντας στο εδάφους. Οι νέοι βλαστοί με την επαφή τους στο έδαφος ριζώνουν και όταν αποκτήσουν πλούσιο ριζικό σύστημα αποκόπτονται από το μητρικό φυτό. Το ριζικό σύστημα του φυτού είναι θυσανώδες και επιπόλαιο.
Η διάρκεια μέρας και νύκτας και η διακύμανση της θερμοκρασία επηρεάζουν τη φυσιολογία του φυτού και την παραγωγή των ετήσιων βλαστών και ανθέων. Η μεγάλη μεγάλη διάρκεια μέρας και οι υψηλές θερμοκρασίες συμβάλλουν στη βλαστική ανάπτυξη και στη δημιουργία βλαστών, με τους οποίους διασφαλίζεται ο πολλαπλασιασμός και η μακροζωία του φυτού.
Σχετικά μικρή φωτοπερίοδος συμβάλλει στη δημιουργία ανθικών «καταβολών» και μετά ανθέων. Oι χαμηλές θερμοκρασίες βοηθούν, επίσης, την ανθοφορία. Η μέτρια φωτοπερίοδος και οι μέτριες θερμοκρασίες βοηθούν στην παραγωγή φύλλων σε μορφή «ροζέτας», στάδιο επιθυμητό την περίοδο πριν την ανθοφορία για να έχουμε υψηλή παραγωγή.
