Ελληνικές ποικιλίες δεν έχουν δημιουργηθεί επειδή τα λούπινα καλλιεργούνται σποραδικά και σε μικροεκτάσεις. Ξένες υπάρχουν πολλές. Καλές ποικιλίες με πολύ μικρή περιεκτικότητα σε αλκαλοειδή είναι οι εξής:

Που μπορεί να καλλιεργηθεί το λούπινο

Γενικά τα λούπινα αναπτύσσονται σε εδάφη καλά στραγγισμένα, με θρυμματισμένο έδαφος σε λογικό βάθος και ελαφρώς όξινα ή ουδέτερα. Η ευαισθησία των διάφορων ειδών καλλιεργούμενων λούπινων στο pH του εδάφους, στον κορεσμό του εδάφους από νερό και στην γονιμότητα του εδάφους, ποικίλει (Πίνακας 1). Το L. angustifolius προσαρμόζεται καλά σε όξινα αμμώδη εδάφη με χαμηλή γονιμότητα και είναι ανθεκτικό σε παροδική υπεράρδευση. Σε αντίθεση, το L. albus προτιμά γόνιμα εδάφη με υψηλό pH και είναι ευαίσθητο στην υπεράρδευση.

Πίνακας 2. Προσαρμογή του λούπινου σε διάφορους τύπους εδαφών

Οι αποδόσεις του λούπινου

Οι αποδόσεις του λούπινου σε σπέρματα κυμαίνονται ευρύτατα  γιατί εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως είδος, ποικιλία, έδαφος, κλίμα, εποχή σποράς, ζιζάνια, ασθένειες κλπ. Στις καλύτερες περιπτώσεις νέων βελτιωμένων ποικιλιών, φτάνουν και ξεπερνούν τα 500 kg/στρ. Όμως, κατά κανόνα και περισσότερο τα γλυκά λούπινα, αποδίδουν από 200-300 kg/στρ σε σπέρματα.