Η ντάλια (Dahlia) είναι γένος ανθοφόρων θαμνοειδών φυτών, ενδημικών του Μεξικού της Κεντρικής Αμερικής και της Κολομβίας. Περιλαμβάνει περίπου τριάντα είδη και ανθίζει κατά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Αποτελεί το εθνικό λουλούδι στο Μεξικό. Οι Αζτέκοι καλλιεργούσαν τις ντάλιες για τροφή, τελετές και διακόσμηση.
Το 1872 ένα κουτί με ρίζες ντάλιας εστάλη από το Μεξικό στην Ολλανδία. Από αυτές επέζησε μόνον ένα φυτό, από το οποίο παρήχθησαν κόκκινα λουλούδια με μυτερά πέταλα Ντάλια του Χουάρες (Dahlia juarezii). Από αυτά προήλθαν τα σημερινά υβρίδια ντάλιας.
Oι ντάλιες χρειάζονται αρκετές ώρες ηλιοφάνειας για να μας χαρίσουν την πλούσια ανθοφορία τους. Επιλέγουμε λοιπόν ηλιόλουστη θέση στον κήπο μας, προστατευμένη από δυνατούς ανέμους, για να τις φυτέψουμε.
Η ντάλια φυτεύεται την εποχή της άνοιξης, τόσο στον κήπο όσο και σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Φυτεύουμε τις ντάλιες σε σειρές, επιλέγοντας τις ψηλές ντάλιες στις πίσω θέσεις του κήπου, ενώ στα μπροστινά σημεία τις χαμηλότερες, σε απόσταση 50-60 εκατοστών μεταξύ των φυτών και 1-1,5 μέτρο μεταξύ των σειρών. Φυτεύουμε τους κονδύλους της ντάλιας σε βάθος 12-15 εκατοστών με τα «μάτια» προς τα επάνω. Χρησιμοποιούμε κάποιο στήριγμα 1,5 μέτρου (καλάμι ή πάσαλο) που τοποθετούμε στο χώμα δίπλα στις τρύπες που φυτεύουμε τους κονδύλους για να δέσουμε τα φυτά όταν φθάσουν τα 30-40 εκατοστά σε ύψος, καθώς ο άνεμος μπορεί να τα λυγίσει ή και να σπάσει τον βλαστό.
Η ντάλια δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε πότισμα και σε λίπασμα. Αν το έδαφος που θα τις φυτέψουμε έχει ήδη σχετική υγρασία, οι ντάλιες δεν χρειάζονται πότισμα μέχρι να φυτρώσουν γιατί αλλιώς μπορεί να σαπίσουν. Ξεκινάμε τα ποτίσματα όταν τα φυτά αρχίζουν να αναπτύσσονται, μια φορά την εβδομάδα την περίοδο της άνοιξης και δυο φορές την εβδομάδα κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Σχετικά με τις ανάγκες της ντάλιας σε λίπανση, προσθέτουμε μία κουταλιά της σούπας πλήρους λιπάσματος σε κάθε ντάλια όταν εκπτυχθούν τα πρώτα φύλλα και επαναλαμβάνουμε κάθε μήνα μέχρι τις αρχές της ανθοφορίας της.
Οι ντάλιες προσβάλλονται κάθε καλοκαίρι από διάφορες μυκητολογικές ασθένειες, όπως το ωίδιο που δημιουργεί άσπρισμα στα φύλλα της ντάλιας, καθώς και τη σκωρίαση που προκαλεί χαρακτηριστικές σκουρόχρωμες κηλίδες στα φύλλα. Για να αντιμετωπίσουμε το ωίδιο και τη σκωρίαση, ψεκάζουμε το φύλλωμα της ντάλιας με βρέξιμο θειάφι κάθε 2 βδομάδες, ενώ παράλληλα προσέχουμε να μη βρέχουμε το φύλλωμα τους κατά το πότισμα, καθώς με αυτό τον τρόπο ευνοείται η ανάπτυξη των ασθενειών. Επίσης, το φυτό της ντάλιας προσβάλλουν τα έντομα της μελίγκρας και του τετράνυχου. Επίσης, ένας πολύ σοβαρός εχθρός ενάντια στα φυτά της ντάλιας είναι τα σαλιγκάρια και ο γυμνοσάλιαγκας.
