Η πιπεριά πολλαπλασιάζεται με τον σπόρο που συλλέγουμε από τον καρπό του φυτού. Είναι χρήσιμο να διατηρούμε το δικό μας σπόρο πιπεριάς, ώστε να γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε ποικιλίας πιπεριάς που καλλιεργούμε. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο σπόρος της πιπεριάς αργεί να φυτρώσει και θέλει λίγη υπομονή. Σε θερμοκρασίες γύρω στους 20°C και σε περιβάλλον με σχετική υγρασία χρειάζεται χρόνο τουλάχιστον 2-3 εβδομάδων. Για το λόγο αυτό, η κατάλληλη εποχή σποράς στο σπορείο μας είναι μέσα στο μήνα Φεβρουάριο, προκειμένου να φυτέψουμε νωρίς, μέσα στον Απρίλιο, τα φυτά που θα έχουμε ετοιμάσει. Διαφορετικά, μπορούμε να κάνουμε πιο όψιμη φύτευση, ειδικά αν βρισκόμαστε σε λιγότερο θερμές περιοχές της χώρας.
Η πιπεριά αγαπά το ζεστό περιβάλλον και είναι σχετικά ευαίσθητη στους ανέμους και στο κρύο. Η νυχτερινή πτώση της θερμοκρασίας μπορεί να προκαλέσει παραμόρφωση στα πάνω φύλλα της πιπεριάς και να εμφανίσουν ένα χαρακτηριστικό καρούλιασμα. Φυτεύουμε τα νεαρά φυτά πιπεριάς μετά τα μέσα Απριλίου, όταν θα έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες τόσο οι ημερήσιες όσο και οι νυχτερινές. H πιπεριά χρειάζεται γόνιμο έδαφος μέσης σύστασης που διαθέτει καλή αποστράγγιση για να μας δώσει πλούσια παραγωγή. Φυτεύουμε τα φυτά πιπεριάς σε κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης περίπου 50 εκατοστών μεταξύ των φυτών και 80–100 εκατοστών μεταξύ των γραμμών φύτευσης. Με αυτό τον τρόπο έχουμε καλύτερο αερισμό της καλλιέργειας που συνεισφέρει στη μείωση της ανάπτυξης μυκητολογικών ασθενειών και προσβολών από έντομα, καθώς επίσης βελτίωση της παραγωγής.
Η καλλιέργεια της πιπεριάς έχει αρκετές ανάγκες σε νερό για να ευδοκιμήσει και να δώσει μια καλή παραγωγή. Κατάλληλο σύστημα για το πότισμα του λαχανόκηπου και της πιπεριάς είναι η άρδευση με σταγόνες, καθώς εξασφαλίζει ομοιόμορφο πότισμα και εξοικονόμηση νερού. Ποτίζουμε τις πιπεριές τακτικά, 2 φορές τη βδομάδα, ενώ κατα τους καλοκαιρινούς μήνες χρειάζονται συχνότερο πότισμα περίπου κάθε 2 μέρες. Πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την διάρκεια της ανθοφορίας, η έλλειψη νερού μπορεί να προκαλέσει πτώση των ανθέων της πιπεριάς και να οδηγήσει σε μειωμένη καρποφορία των φυτών.
Η καλλιέργεια της πιπεριάς έχει σημαντικές ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία για να εξασφαλίσουμε καλή ανάπτυξη και ποιοτική παραγωγή καρπών. Αρχικά, πριν τη μεταφύτευση των φυτών της πιπεριάς στο χώμα, ενσωματώνουμε οργανική ουσία μέσα στους λάκκους φύτευσης, σε μορφή κομπόστ και χωνεμένης κοπριάς, καθώς επίσης βιολογικό λίπασμα πλούσιο σε κάλιο και ασβέστιο. Η προσθήκη ασβεστίου στις πιπεριές βοηθά στην αντιμετώπιση της ξηρής κορυφής, το φαινόμενο που εμφανίζεται μαύρισμα στις άκρες των καρπών της πιπεριάς. Κατά την καλλιέργεια της πιπεριάς, είναι σημαντικό να προσθέτουμε κάθε μήνα, πλήρες βιολογικό λίπασμα με κάλιο για να εξασφαλίσουμε νόστιμους και τραγανούς καρπούς.
Η καλλιέργεια της πιπεριάς είναι σχετικά ανθεκτική σε μυκητολογικές ασθένειες. Αρκεί λοιπόν να χρησιμοποιήσoυμε θειάφι και θειοχαλκίνη για την οικολογική αντιμετώπιση των μυκητολογικών ασθενειών και ιδιαίτερα του ωιδίου που εκδηλώνεται με τον σχηματισμό κηλίδων στα φύλλα της πιπεριάς. Υπάρχουν όμως αρκετά έντομα όπως η μελίγκρα, οι βρωμούσες, ο αλευρώδης, η τούτα και ο τετράνυχος που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην καλλιέργεια της πιπεριάς. Για την καταπολέμηση των εντόμων που προσβάλλουν την πιπεριά, προμηθευόμαστε κατά περίπτωση διάφορα εγκεκριμένα βιολογικά σκευάσματα από γεωπονικά καταστήματα, όπως οι σάπωνες αλάτων καλίου, ο βάκιλος Θουριγγίας και φυσική πυρεθρίνη. Εναλλακτικά, για την προληπτική προστασία από τα έντομα και τον τετράνυχο, μπορούμε να φτιάξουμε τα δικά μας οικολογικά σκευάσματα φυτοπροστασίας με σπιτικά υλικά, διαλύοντας μια κουταλιά της σούπας τριμμένο πράσινο σαπούνι και μία κουταλιά του γλυκού οινόπνευμα σε ένα λίτρο νερό ή 1 κουταλιά γλυκού μαγειρική σόδα και 2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο σε 2 λίτρα νερό.
Η συγκομιδή των καρπών της πιπεριάς γίνεται περίπου μετά από 9-12 βδομάδες από τη μεταφύτευση των φυτών, ανάλογα την ποικιλία, τις καιρικές συνθήκες και τις καλλιεργητικές πρακτικές (πότισμα, λίπανση). Συλλέγουμε τους καρπούς της πιπεριάς, όταν αποκτήσουν το τελικό τους μέγεθος, σχετικά άγουρους με τραγανή σάρκα και το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας που έχουμε επιλέξει. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι πολλές χρωματιστές ποικιλίες πιπεριάς, καθυστερούν να πάρουν το τελικό χρώμα κίτρινο, κόκκινο ή πορτοκαλί κι αυτό οφείλεται συνήθως στην έλλειψη καλίου. Κατά τη συγκομιδή, είναι πολύ σημαντικό να κόβουμε τους καρπούς με τμήμα του ποδίσκου για να έχουν καλύτερη συντήρηση για να μη χάνουν υγρασία από το σημείο του κοψίματος. Στη συνέχεια, μπορούμε να διατηρήσουμε εύκολα τους καρπούς της πιπεριάς στο ψυγείο για αρκετές μέρες για να τις απολαύσουμε φρέσκιες ή μαγειρεμένες.
Στα νότια μέρη της Ελλάδας, όπου ο χειμώνας είναι πιο ήπιος, το φυτό της πιπεριάς δεν ξεραίνεται στο τέλος της καλλιεργητικής χρονιάς παρά την παγωνιά. Έτσι μπουρούμε να διατηρήσουμε την καλλιέργεια και για την επόμενη χρονιά αν την φροντίσουμε κατάλληλα. Συγκεκριμένα, με το κατάλληλο κλάδεμα στα τέλη του χειμώνα, η πιπεριά θα βλαστήσει ξανά την επόμενη χρονιά και θα μας δώσει ξανά μια δεύτερη πρώιμη παραγωγή, αρκετά πιο περιορισμένη από την παραγωγή της πρώτης χρονιάς.
Πηγή: mistikakipou.gr
