Πεπόνι, ένα από τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα φρούτα του καλοκαιριού! Tα πεπόνια εκτός από τη μοναδική γλυκιά γεύση και το πλούσιο άρωμα, διαθέτουν επίσης υψηλή διατροφική αξία, καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνες και φυτικές ίνες, ενώ παράλληλα διαθέτουν ελάχιστες θερμίδες. Η καλλιέργεια του πεπονιού γίνεται αποκλειστικά στο έδαφος, καθώς η φύτευση πεπονιού σε γλάστρα δεν είναι ιδιαίτερα πρακτική και παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες. Το πεπόνι είναι μία σχετικά απαιτητική καλλιέργεια που χρειάζεται αρκετή φροντίδα και απαιτεί αφοσίωση από τον καλλιεργητή για να μας δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα, μπορούμε όμως να τα καταφέρουμε ακολουθώντας τις κατάλληλες συμβουλές. Ας δούμε, λοιπόν, αναλυτικά τα μυστικά για την καλλιέργεια του πεπονιού, ποιες ποικιλίες επιλέγουμε και τι περιποίηση χρειάζονται για να απολαύσουμε τα πιο νόστιμα πεπόνια από τον κήπο και το χωράφι μας.
Υπάρχουν αρκετές νόστιμες, γλυκιές και αρωματικές ποικιλίες πεπονιού για να καλλιεργήσουμε. Πολύ γνωστή ελληνική ποικιλία πεπονιού είναι τα πεπόνι Άργους, τα γνωστά και ως αργείτικα πεπόνια, με ωοειδείς μακρόστενους καρπούς, σχετικά σκληρή σάρκα και ιδιαίτερα έντονο άρωμα. Η ποικιλία πεπονιού ανανά, είναι όψιμη, ανθεκτική στην ξηρασία και μας δίνει οβάλ καρπούς βάρους περίπου 1,5-2 κιλών με πορτοκαλί σάρκα. Άλλη ελληνική ποικιλία είναι τα πεπόνια «μπανάνες» με μικρούς σφαιρικούς κίτρινους αρωματικούς καρπούς που χαρακτηρίζονται από πρωιμότητα. Επίσης, το πεπόνι Θράκης ή «Χρυσή κεφαλή» με καρπό στρογγυλό, χρώματος κίτρινου, με πράσινα στίγματα, που ωριμάζει όψιμα και έχει μεγάλη διάρκεια ζωής μετά τη συγκομιδή. Πολύ διαδεδομένες ποικιλίες πεπονιού, στο εμπόριο, είναι τα υβρίδια τύπου Galia, πεπόνια που κάνουν στρογγυλούς κίτρινους καρπούς, με λεία επιφάνεια, και μαλακή αρωματική σάρκα. Τέλος, γνωστές ποικιλιές πεπονιού είναι οι κανταλούπες, γνωστό και ως ιταλικό ή ευρωπαϊκό πεπόνι, πρώιμη ποικιλία, με καρπούς μέσου μεγέθους, πολύ παραγωγική, με πορτοκαλί σάρκα.
Αφού επιλέξουμε ποικιλία πεπονιού, ανάλογα με την πρωιμότητα της φύτευσης και τις τοπικές κλιματικές συνθήκες, φυτεύουμε στα τέλη της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιρού, τα νεαρά φυτά πεπονιού που έχουμε δημιουργήσει στο σπορείο μας ή έτοιμα φυτά που προμηθευόμαστε από φυτώρια, καθώς το πεπόνι ευδοκιμεί σε θερμές περιόδους. Πρέπει να σημειώσουμε ότι για οψιμότερες φυτεύσεις πεπονιού, στις αρχές καλοκαιριού, εκτός από το να φυτέψουμε έτοιμα φυτά, μπορούμε να φυτέψουμε απευθείας στο έδαφος τον σπόρο πεπονιού. Όταν φυτεύουμε σπόρο πεπονιού απευθείας στο χώμα, το φυτό ριζώνει καλύτερα στο φυσικό του περιβάλλον και είναι πιο ανθεκτικό την περίοδο του καλοκαιριού που επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες, δίνοντάς μας πλούσια παραγωγή μέσα στο φθινοπώρο.
Είναι σημαντικό να φυτεύουμε στις κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης, ανά 80-100 εκατοστά μεταξύ των θέσεων και ανά 120-180 εκατοστά μεταξύ των γραμμών φύτευσης. Αν έχουμε μικρό χώρο στο χωράφι μας, προτιμάμε να φυτεύουμε λιγότερα φυτά πεπονιού και αποφεύγουμε τις πυκνές φυτεύσεις για να πετύχουμε καλύτερο αερισμό και μεγαλύτερη έκθεση των φυτών στον ήλιο. Αυτό συντελεί σε βελτιωμένη παραγωγή πεπονιών και στη μείωση εμφάνισης μυκητολογικών ασθενειών και προσβολών από έντομα.
Η πεπονιά είναι απαιτητική στο νερό και χρειάζεται τακτικό πότισμα για να έχουμε ικανοποιητική παραγωγή καρπών. Συγκεκριμένα, ποτίζουμε κάθε 2-3 μέρες την περίοδο της άνοιξης και κάθε μέρα την περίοδο του καλοκαιριού, ώστε το χώμα να διατηρείται σχετικά υγρό. Πρέπει να προσέχουμε κατά το πότισμα, καθώς η υπερβολική ποσότητα νερού την περίοδο της άνθισης των πεπονιών συντελεί στην πτώση των ανθέων και στη μειωμένη παραγωγή πεπονιών. Όταν το έδαφος που έχουμε φυτέψει τις πεπονιές δεν στραγγίζει καλά ώστε να απομακρύνεται το νερό που περισσεύει, υπάρχει κίνδυνος με το πότισμα να προκληθούν διάφορες μυκητολογικές ασθένειες όπως το φουζάριο και το ωίδιο.
Η καλλιέργια του πεπονιού χρειάζεται αρκετό λίπασμα για να μας δώσει πλούσια παραγωγή με πεπόνια γεμάτα άρωμα και γεύση, καθώς είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε θρεπτικά στοιχεία. Ειδικότερα, η πεπονιά χρειάζεται αρκετό λίπασμα καλίου για να σχηματιστούν μεγάλα γλυκά πεπόνια. Στο πλαίσιο της λίπανσης, λοιπόν, κατά τη φύτευση του πεπονιού είναι απαραίτητη η προσθήκη βιολογικού λιπάσματος που να περιέχει σημαντική ποσότητα καλίου, καθώς και οργανικής ουσίας με τη μορφή χωνεμένης κοπριάς και κομπόστ. Στη συνέχεια, προσθέτουμε πλήρες βιολογικό λίπασμα κάθε 3 βδομάδες για να εξασφαλίσουμε καλή ανάπτυξη των φυτών της πεπονιάς και σημαντική παραγωγή ποιοτικών καρπών.
Μία μορφή κλαδέματος των πεπονιών είναι το κορφολόγημα, δηλαδή το να κόβουμε τμήμα των βλαστών. Τα κορφολογήματα στην καλλιέργεια του πεπονιού είναι μία πρακτική που εξασφαλίζει ισορροπία μεταξύ της απαιτούμενης ανάπτυξης βλαστών και φυλλώματος, σε συνδιασμό με την παραγωγή και καλή ωρίμανση ποιοτικών καρπών. Κορφολογούμε στο μισό μήκος τον αρχικό βλαστό της πεπονιάς όταν φτάσει περίπου το ένα μέτρο για να αναπτύξει δυο πλευρικούς βλαστούς, τους οποίους κορφολογούμε ξανά στο μισό όταν φθάσουν πάλι το ένα μέτρο σε μήκος. Πραγματοποιούμε τρίτο κορφολόγημα, όταν εμφανιστούν οι καρποί, κλαδεύοντας πάνω από το δεύτερο ζευγάρι φύλλων που βρίσκεται πάνω από το πεπόνι.
Η πεπονιά προσβάλλεται από αρκετές ασθένειες και έντομα και χρειάζεται την προστασία μας. Σκονίζουμε με θειάφι γύρω από τη ρίζα, αλλά και πάνω στα φύλλα για να προστατέψουμε προληπτικά τα φυτά της πεπονιάς από μυκητολογικές ασθένειες όπως το ωίδιο, καθώς και από τον τετράνυχο. Για την αντιμετώπιση του εντόμου της μελίγκρας, του αλευρώδη και του θρίπα, ψεκάζουμε το φύλλωμα των φυτών της πεπονιάς με οικολογικά σκευάσματα όπως σάπωνες αλάτων λιπαρών οξέων ή φυσική πυρεθρίνη που προμηθευόμαστε από τα γεωπονικά καταστήματα.
Ξεκινάμε τη συλλογή των πεπονιών 1-2 μήνες μετά την άνθιση, όταν είναι ώριμα. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι ένα πεπόνι έχει ωριμάσει, όταν αποκόπτεται με σχετική ευκολία ο ποδίσκος του, δηλαδή το σημείο που ενώνεται ο βλαστός με τον καρπό του πεπονιού. Πρέπει να σημειώσουμε ότι το πεπόνι συνεχίζει να ωριμάζει μετά τη συγκομιδή, γι’ αυτό θα πρέπει να το καταναλώνουμε σχετικά άμεσα όταν το κόβουμε, καθώς υπερωρίμανση του πεπονιού προκαλεί σημαντική υποβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του και αλλοίωση της γεύσης. Όταν είναι ώριμο το πεπόνι, μπορεί να συντηρηθεί μέσα στο ψυγείο για 2-3 μέρες. Αν έχουμε κόψει το πεπόνι σε κομμάτια και το τοποθετήσουμε στο ψυγείο, πρέπει να το καλύπτουμε με ειδικό νάυλον για τρόφιμα για να διατηρήσουμε τη συνεκτικότητα και τη γεύση του.
Τα πεπόνια είναι ευαίσθητα στην έντονη ηλιοφάνεια και μπορούν να υποστούν ηλιεγκαύματα τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού σε βαθμό που να είναι ακατάλληλα για φάγωμα. Για να τα προστατέψουμε, καλύπτουμε τους καρπούς με κοντινά φύλλα της πεπονιάς, τοποθετούμε από πάνω τους ξερά χόρτα και άχυρα ή ειδικό δίχτυ αντιηλιακής προστασίας.
Πηγή: mistikakipou.gr
