Προέρχεται από τη Δυτική Ασία και αρχικά εξαπλώθηκε ως ζιζάνιο των καλλιεργειών κριθαριού και σιταριού. Ο καρπός της βρώμης είναι εξαιρετική τροφή για τα ζώα, θρεπτική, θερμαντική, ενώ ο χόνδρος (πλιγούρι) της είναι θρεπτικότατος και τονωτικός για τον άνθρωπο επειδή είναι πλούσιος σε πρωτεΐνες.
Η βρώμη σπέρνεται το φθινόπωρο. Ο χρόνος σποράς εξαρτάται από την αναμενόμενη ημερομηνία του πρώτου παγετού, οπότε τα φυτά για να μπορέσουν να επιβιώσουν πρέπει να είναι ηλικίας τουλάχιστον 3-4 εβδομάδων. Συνήθως τοποθετείται λίγο μετά τη σπορά του σιταριού.
Προσαρμόζεται σε ποικίλα εδάφη γιατί είναι λιγότερο απαιτητική από τα άλλα σιτηρά αρκεί να αποστραγγίζονται και να έχουν έστω και μικρή περιεκτικότητα σε θρεπτικά στοιχεία. Αποδίδει σε βαριά εδάφη καθώς και σε αμμώδη που έχουν αρκετή υγρασία.
Συνιστώνται 7-11 kg/στρέμμα αζώτου σε 2-3 δόσεις. Στη βασική λίπανση που γίνεται πριν ή κατά τη διάρκεια της σποράς, βάζουμε 2-3 kg/στρέμμα άζωτο 3-6 kg/στρέμμα φώσφορο και 3-5 kg/στρέμμα κάλιο. Στη συνέχεια 3-4 kg/στρέμμα επιφανειακή λίπανση κατά την άνοιξη.
Είναι απαιτητικό σε νερό. Ειδικότερα, έχει ανάγκη σε νερό κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης γιατί η έλλειψη του δημιουργεί μικρόσωμα φυτά όπως επίσης και μετά το ξεστάχυασμα που μπορεί να προκαλέσει μείωση της απόδοσης.
Οι κυριότερες ασθένειες είναι οι σκωριάσεις των φύλλων, οι σκωριάσεις του στελέχους, ο γυμνός άνθρακας, ο καλυμμένος άνθρακας και οι ελμινθοσποριώσεις.
Έχει παρόμοιους εχθρούς με τη καλλιέργεια του σιταριού, εκτός από την κηκιδόμυγα (Phytophaga destructor) και προσβάλλεται ελάχιστα από τον κάραβο (Zarbus tenebrioides) και το χλώροπα (Chlorops taeniopa). Ο σοβαρότερος εχθρός είναι η Oscinella frit, οι υπόλοιποι είναι σιδηροσκώληκες, αγρότιδες, κάραβος, χλώροπας, οσινέλλα, βλαστορρήκτης, βρωμούσες, αφίδες, ακρίδες, θρίπας, νηματώδης των σιτηρών και έντομα αποθηκών.
Πηγή: agrosimvoulos.gr
