Η φυτοκάλυψη, γνωστή με την αγγλική ορολογία cover crops, είναι μια μοντέρνα τεχνική. Κατά την τεχνική αυτή φυτεύονται αγρωστώδη και ψυχανθή φυτά για να καλύψουν το έδαφος και όχι με σκοπό την συγκομιδή. Η φυτοκάλυψη εφαρμόζεται στις δενδροκομικές καλλιέργειες και έχει ως απώτερο στόχο την αύξηση γονιμότητας του εδάφους.
Τα αποτελέσματα των τελευταίων ερευνών που έχουν γίνει στον τομέα αυτό αποδεικνύουν τα πλεονεκτήματα αυτής την πρακτικής, τόσο για την γεωργία όσο και για το περιβάλλον.
Παρόλο που οι καλλιέργειες κάλυψης μπορούν να συμμετέχουν ταυτόχρονα σε πολλαπλές λειτουργίες σε ένα αγρο-οικοσύστημα, συχνά καλλιεργούνται με μοναδικό σκοπό την πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους. Η διάβρωση του εδάφους είναι μια διαδικασία που μπορεί να μειώσει ανεπανόρθωτα την παραγωγική ικανότητα ενός αγρού. Η πυκνή φυτοκάλυψη μειώνει την ταχύτητα της βροχόπτωσης προτού έρθει σε επαφή με την επιφάνεια του εδάφους, αποτρέποντας την διαβρωτική απορροή της επιφάνειας. Επιπλέον, τα δίκτυα ρίζας της καλλιέργειας κάλυψης βοηθούν στην αγκύρωση του εδάφους στη θέση του και στην αύξηση του πορώδους του.
Μία από τις κύριες χρήσεις των καλλιεργειών κάλυψης είναι η αύξηση της γονιμότητας του εδάφους. Αυτοί οι τύποι καλλιεργειών χρησιμοποιούνται με σκοπό τη διαχείριση μιας σειράς μακροθρεπτικών και μικροθρεπτικών στοιχείων. Ο αντίκτυπος που έχουν αυτές οι καλλιέργειες στη διαχείριση του αζώτου έχει λάβει τη μεγαλύτερη προσοχή από τους ερευνητές και τους αγρότες, επειδή το άζωτο είναι συχνά το πιο περιοριστικό θρεπτικό συστατικό στην παραγωγή των καλλιεργειών.
Οι καλλιέργειες κάλυψης μπορούν επίσης να βελτιώσουν την ποιότητα του εδάφους αυξάνοντας τα επίπεδα οργανικής ύλης του εδάφους μέσω της εισροής βιομάζας καλλιεργειών με την πάροδο του χρόνου. Η αυξημένη οργανική ύλη του εδάφους ενισχύει τη δομή του εδάφους, καθώς και την ικανότητα συγκράτησης του νερού και των θρεπτικών συστατικών του εδάφους. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη δέσμευση άνθρακα εδάφους, η οποία έχει προωθηθεί ως στρατηγική για να αντισταθμιστεί η αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Με τη μείωση της διάβρωσης του εδάφους, οι καλλιέργειες κάλυψης συχνά μειώνουν τόσο τον ρυθμό όσο και την ποσότητα νερού που αποστραγγίζει το χωράφι, πράγμα που συνήθως θα δημιουργούσε περιβαλλοντικούς κινδύνους για τις πλωτές οδούς και τα υπόγεια οικοσυστήματα.
