Στη δεκαετία του 1950 και 1960 η επιστημονική ερευνητική κοινότητα είχε ήδη αναγνωρίσει και ταυτοποιήσει τις αυξίνες και τις γιββερελλίνες, ως φυτικές ορμόνες που συμμετείχαν στην κυτταρική διαίρεση και κυτταρική ανάπτυξη. Στους κόλπους της ερευνητικής κοινότητας υπήρχαν σκέψεις ότι εφόσον υπάρχουν φυτικές ορμόνες ανάπτυξης, θα έπρεπε να υπάρχουν και κάποιες ορμόνες που δρουν ως αναστολείς ανάπτυξης.
Ήταν γνωστό ότι οι βλαστοί δεν αναπτύσσονται και μένουν αδρανείς το φθινόπωρο και τον χειμώνα, αντίστοιχα οι σπόροι αδρανοποιούνται, τα φύλλα και τα ώριμα φρούτα πέφτουν από τα δέντρα. Όλα τα παραπάνω δεδομένα οδηγήσαν την επιστημονική κοινότητα το 1964 να απομονώσει την χημική ουσία «abscissin II» από φύλλα βαμβακιού τα οποία είχαν αποκοπεί από το μητρικό φυτό και το 1965 απομονώθηκε και ταυτοποιήθηκε από αδρανή φύλλα ψευδοπλάτανου η ουσία «dormin». Οι δυο ουσίες αποδείχθηκαν χημικά πανομοιότυπες και η ουσία μετονομάστηκε σε Αμπσισικό οξύ, το γνωστό ABA.
Όπως και οι άλλες φυτικές ορμόνες έτσι και το Αμπσισικό οξύ(ΑΒΑ) έχει πολλές λειτουργίες μέσα στο φυτό. Το Αμπσισικό οξύ (ΑΒΑ) φαίνεται να δρα ως γενικός αναστολέας ανάπτυξης και μεταβολισμού, αλλά αυτό μπορεί να μεταβληθεί ανάλογα το είδος του ιστού και το στάδιο της ανάπτυξής του. Ακόμη έχει βρεθεί ότι το Αμπσισικό οξύ(ΑΒΑ) αυξάνει το επίπεδο ανοχής των φυτών τα οποία υπόκεινται σε βιοτικό ή αβιοτικό στρες. Για παράδειγμα τα φυτά που αναπτύσσονται σε περιοχές, όπου ελλοχεύει κίνδυνος μακρών ξηρικών περιόδων, αυτά για να ανταπεξέλθουν στο έντονο στρες, το οποίο προκαλεί η έλλειψη νερού αυξάνουν τα επίπεδα ενδογενούς Αμπισικού οξέος (ΑΒΑ).
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω το Αμπσισικό οξύ (ΑΒΑ) εμπλέκεται σε ένα πλήθος σημαντικών βιολογικών λειτουργιών μέσα στο φυτό όπως:
Πηγές:
Lalit M. Srivastava, Plant Growth and Development Hormones and Εnvironment, 2002 Elsevier Science ISBN 0-12-660570-X
Πέτρος Α. Ρούσσος, Εργαστήριο Δενδροκομίας Γ.Π.Α., Παρουσίαση https://www.aua.gr/roussos/Roussos/pdf/Printing%20Lessons/General/PGRs%202013.pdf
Λογοθέτης Δημήτρης
Γεωπόνος
