Για να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της ποιότητας των τροφίμων και της διατροφής, το επίκεντρο της γεωργικής παραγωγής πρέπει να μετατοπιστεί από την παραγωγή βιομάζας στα διατροφικά κέρδη.

Οι στόχοι αυτής της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος της μετατροπής από άρδευση σε αυλάκια σε στάγδην άρδευση στα συστατικά απόδοσης, την παραγωγικότητα του νερού (WP), τη διατροφική απόδοση (NY) και την παραγωγικότητα του θρεπτικού νερού (NWP) της τομάτας κατά τη διάρκεια δύο διαδοχικών κύκλων ανάπτυξης (2017– 2018) σε ένα θερμοκήπιο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το περιβάλλον υπό στάγδην άρδευση ήταν πιο ευεργετικό για τη συσσώρευση φυτοχημικών και τον σχηματισμό ολικής αντιοξειδωτικής δράσης σε φρούτα τομάτας, γεγονός που επίσης αύξησε σημαντικά την παραγωγικότητα του θρεπτικού νερού (NWP).

Ωστόσο, υπήρχε αξιοσημείωτη μείωση του νωπού βάρους του καρπού, μειώνοντας σημαντικά την απόδοση της τομάτας υπό στάγδην άρδευση το καλοκαίρι, ενώ η παραγωγικότητα του νερού (WP) και η διατροφική απόδοση (NY) ήταν παρόμοια με την άρδευση αυλακιού. Αυτό έδειξε ότι η ΝΥ της τομάτας καθορίστηκε κυρίως από την απόδοση των φρούτων, ενώ το NWP επηρεάστηκε έντονα από τη συγκέντρωση των θρεπτικών ουσιών στη μάζα.